สวัสดีครับขอบอกก่อนนะครับบล็อกนี้เจตนาของผมเพื่ออยากให้เป็นแรงบันดาลใจกับเพื่อนๆที่อยากเป็นอาสาแต่ยังไม่กล้าที่จะก้าวเหมือนผมก่อนหน้านี้เราคิดไปเรื่อยครับว่าเราจะเข้ากับเขาได้ไหม เขาจะดุเราไหมเวลาเราไม่เข้าใจอะไร ต่างๆนาๆ แต่พอได้ก้าวเข้ามา ณ จุดๆนี้ตรงกันข้ามกับที่เราคิดไว้ทั้งหมด เราได้ทั้งมิตรภาพ ได้ทั้งเพื่อน แถมได้เห็นคุณค่าในตัวเราเองด้วย และนี่คือเรื่องราวประสบการณ์ผ่านเลนส์ของผมนะครับ

ที่ๆเราจะไปคือ บ้านปาเกอะญอ จังหวัดเพชรบุรี อยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน ไปกับพี่แว่น @นิรุช บุสดา ติดตามเฟสบุ๊คพี่เขาได้นะครับเพื่อนๆพี่เขาจัดอยู่เรื่อยๆ

ได้เวลานัดจุดรวมพลก็นั่งรถตู้กัน พอมาถึงรถตู้ก็จะจอดเป็นสถานปฎิบัติธรรมเพราะรถตู้ไม่สามารถที่จะเข้าไปในหมู่บ้านได้ จึงต้องเดินกันจากจุดๆนี้

พอมาถึงพวกเราก็เอาสัมภาระมารวมๆกันไว้เพื่อจะใส่รถโฟวิวของพี่โน๊ตอาสาขนไป ส่วนคนเดินเท้าไปครับ

เป็นไงครับทางที่จะไป

ระหว่างทางก็จะมีบ้านของชาวบ้านไม่ติดกันนะครับจะค่อนข้างห่างกันพอสมควร

เดินต่อไปครับนี่ยังไม่เข้าหมู่บ้านยังอีกไกลครับ อิอิอิ

แรกๆก็ทำแอ็คแต่หลังๆ.....555

การเดินทางที่เราต้องข้ามน้ำ

น้ำใสไหมครับเพื่อนๆ

นี่คือรถโฟร์วิวของพี่โน๊ตใช้แบกสัมภาระเป็นพระเอกของงานนี้เลยก็ว่าได้ เท่จริงๆ

นี่คือพี่พ่อครัวที่ทำกับข้าวให้เรากิน กับข้าวพี่อร่อยมากๆครับ

น้องลูกของพ่อครัว น้องเป็นเด็กผู้หญิงยังไปไหว ใครบอกไม่ไหวนั้นหละอ้าง555

พอเราเดินเข้ามาค่อนข้างลึกข้ามน้ำข้ามเขามา ก็มาน่าจะเป็นโรงเรียน ตชด.แต่ตัวหมู่บ้านต้องเดินเข้าไปอีกไกลพอสมควร

นี่คือสนามบอลบริเวณโรงเรียน ตชด. สนามในฝันผมเลยก็ว่าได้นะ งดงามมาก...มีต้นไม้เหมือนอัฒจรรฒ์

พอผ่านป้ายนี้มาก็ถึงหมู่บ้านแล้วหละครับ เรียกได้ว่าห่างไกลความเจริญจริงๆ แต่พวกเขามีความสุขกับชีวิตแบบนี้ ผมว่าชีวิตคนเราก็แค่นี้หละครับอย่าไปโหยหาอะไรให้มันมากมาย

เขาพอใจในสิ่งที่เขามีนั้นหละครับคือความสุข

นี่คือหมูบ้านและเป็นในโรงเรียนเด็กเล็กในที่เดียวกันเด็กที่นี่ฟังภาษไทยออกครับ เขาคุ้นเคยกับเรามาก

นี่คือพี่แว่นที่จัดโครงการนี้ขึ้นมา พี่แว่นใจดี ใส่ใจน้องๆ ผมประทับใจมากครับพี่

นี่คือเรื่อนนอนของพี่ๆอาสาคนอื่น

แต่ผมนอน ในบ้านน้อง ยาย่า ติดแม่น้ำ นอนสบายมากๆครับ

เด็กๆให้ความร่วมมือกับเราเป็นอย่างดีครับ ผมชอบเด็กที่นี่พูดเพราะครับ พูด ครับ/ค่ะ ทุกคำ ผมเป็นคนไทยแท้ๆยังอายน้องๆเลยครับ

หล่อเลยนะน้องบ่าว....

มาถึงพี่ๆก็แบ่งงาน ขนม สี อาหาร แยกๆกันไปแล้วแต่ถนัด แต่ผมไม่ได้เรื่องสักอย่าง555

นี่คือครอบครัวจริงๆ เพราะพ่อแม่ลูกบ้านนี้แกเป็มพ่อครัวอาสา ฝีมืออร่อยมากๆครับพี่ๆ

โถ่วเพื่อน ดูเศร้าๆนะ มาๆเดี่ยวให้กินกระดูก55+

พี่อ้อวาดภาพสวยมากๆครับ

พี่ใหญ่ของเรา พี่ซ้ง ใจดีเป็นกันเองกับน้องๆมากๆครับ

พี่อ้อ นอนบ้านเดียวกับผม พี่อ้อ พูดน้อย แต่ ก็คุยกับพี่อ้อเยอะกว่าพี่คนอื่นนะครับเพราะเรานอนบ้านเดียวกัน พี่อ้อให้คำแนะนำดีมากๆครับ

ทีมนี้ไม่ต้องพูดถึงพี่ๆเขาระดับอาจารย์ทั้งนั้นครับ

นี่คือพี่โบว์ ผมชอบไสตน์แกนะ เท่มากๆ ฝีมือเก่งมาก และ เป็นคนสบายๆพูดคุยด้วยแล้วสนุกมากครับพี่โบว์

พี่ซะ

เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ฝีมือพี่ๆ นะ ไม่เกี่ยวกับผม ของผมเน่ากว่านี้มากๆๆๆๆ

ทีมเทพครับ.....พี่ๆกินอะไรอะเหลืองๆๆ55

สิ่งเล็กๆจากเราอาจยิ่งใหฯ่และอยู่ในความทรงจำเขาตลอดไปก็ได้นะครับ

ได้เวลบาทานข้าวแลวครับพี่ๆ มากับพี่แว่นไม่มีคำว่าอดครับ อิ่มทุกมื้อ

น้องๆมีความสุข..

กินอิ่มก็มาลุยงานต่ออีก สู้ๆครับพี่ๆ

ตั้งใจมากๆเลยครับพี่ภู่

ยอมที่ไหนดูลีลาพี่โน็ตซะก่อน อิอิ

ตัวจริงเลยครับพี่โบว์ สวยมากๆๆ

ทำได้สักพักก็ต้องหยุด นั่งมองฝนสาดสีเยิ้มๆ เซงเลย

เจ้าแม็คตัวป่วน55

เซงแค่ไหนถามพี่ๆเขาดู55+

งานพี่เขาเริ่มจะเสร็จสมบูรนณ์แล้ว...เก่งจังครับพี่ๆ

ตะวันก็ตกดินตรียมตัวเก็บของ อาบน้ำ กินข้าว พักผ่อน

นี่คือพี่ๆกลุ่มไบค์เกอร์ที่ขี่มอไซมาร่วมอาสาชครั้งนี้กับเราด้วยครับ เท่มากๆ

ตื่นเช้า ตี5เพื่อจะไปภาแดง แล้วแต่ใครจะไป จะมีน้องชาวบ้านนำทาง

มารอนานแล้วคราบพี่ๆ555

ไหวป่าวเพื่อน55+

มีเจ้าแดงร่วมนำทางด้วย ราวัลคือขนมปังหลายแผ่นยุ55

ลุยน้ำ ทางขึ้นเขาคือแบบขึ้นจริงๆ ไต่เลยดีกว่า55+

กว่าจะเดินขึ้นไปได้ ดูน้องมันขึ้นไปนั่งรอ 555+ พี่หอบแทบตายเอ็งไม่มีอาการเหนื่อยเลยรึ55+

แต่วิวคุ้มมากๆๆๆ

ดูเหงื่อก็รู้คับว่าโคตรเหนื่อย55+

ขาลงนี่เบรกรองเท้าต้องดีแบบฝุดๆ555+

พี่แกเหมือนเดินยุห้างอะ ชิวมาก55+

ดูไอ้น้องแกทำ ยืนแบบพวกเมิงอีกนานไหม555++

แล้วก็มาเก็บงานต่อ...

พี่ๆแก๊งค์มอไซค์แกเจ๋งนะตัดผมให้เด็กด้วย ผมคงต้องไปเรียนมาบ้างละ อิอิอิ

นี่คือผลงานทีมพี่โบว์และพี่ๆ

อันนี้ผลงานพี่ภู่ พี่โน็ต และเพื่อนมน

ส่วนอันนี้ผมทำเอง5555 โคตรอาย ปล.แต่ม้ากับกิ้งกือ มนระบายนะคับ55+

ต้องให้เขาเลยครับฝีมือมากๆพี่ๆ

เสร็จแล้วเตรียมตัวกลับบ้านกันพวกเรา

พี่ผู้ชายคือพี่พจน์ เจ้าของคำพูดที่บอกกับผมว่า "ถ้าเอ็งเที่ยวเอ็งก็ได้แค่เที่ยว ถ้าเอ็งมาเที่ยวแบบอาสาได้ทั้งธรรมชาติ และได้คุณค่าด้วย" จริงของพี่ครับ

พี่แจ็คสายชิล

พี่ซ้งพี่ใหญ่ใจดี

ลาก่อนน้องๆ

ระหว่างที่เรากำลังออกก็มีพี่ๆกลุ่มอาสาอื่นๆสวนทางเข้าไปเรื่อยๆ ทักทายด้วยไมตรีที่ดีต่อกัน ชาวอาสา

ทั้งหมดที่ได้เล่าคือจาเรื่องจริงผ่านเลนส์ของผมเอง และผมก็เริ่มรักงานอาสาแล้วหละครับจากสายแบกเป้เที่ยวคนเดียว555 อยากขอบคุณพี่แว่น ที่ให้โอกาศผมได้ร่วมสร้างรอยยิ้มให้กับเด็กๆและชาวบ้าน ซึ่งถ้ามีโอกาศผมก็อยากจะร่วมทริปด้วยอีกนะครับพี่ จนกว่าจะได้พบกันใหม่....

ปล.ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

ปล.อย่างน้อยก็ดีใจที่ผู้อ่านมาถึงตรงนี้แสดงว่าตุณไม่ใช่คนที่อ่านหนังสือแค่8บรรทัด555

......"สุดท้ายถึงใครจะมองว่าผมสร้างภาพ แต่ผมก็อยากบอกว่าผมสร้างภาพแบบนี้ให้คนอื่นยิ้มดีกว่าคนที่ไม่ทำห่ารัยเลยดีแต่พูด...ส้นตีนหวะ".........................

FBผมเองคุยกันได้ครับ : https://wwfacebook.com/profile.php?id=1000093488...