บันทึก.…ชีวิตชีวาของหาดจอมเทียน

บันทึก.…ชีวิตชีวาของหาดจอมเทียน

ออกไปดูหาดจอมเทียน หนึ่งในความสดชื่นของชลบุรี

ไม่ต้องไปไหนไกลแต่ได้ใกล้ชิดเสียงคลื่น ลมทะเล

ชลบุรีที่แรกที่เราคิดถึง หลังจากบอกตัวเองว่าได้เวลาแล้วที่จะต้องออกจากกรุงเทพ เดินออกไปมองอย่างอื่นนอกจากตึก ถนนที่เต็มไปด้วยรถ มลภาวะและคนที่เดินชนกันขวักไขว่

ไปหาที่พักหัวใจให้กับตัวเองซักหน่อย ก็เก็บกระเป๋ากระโดดขึ้นรถตู้ที่หมอชิตมุ่งหน้าสู่หาดจอมเทียนกันเลย

จอมเทียน หาดแห่งต้นตาล กลิ่นคลื่นและลมทะเล

“ดงตาล” ชื่อเดิมของหาดจอมเทียนที่ไม่ค่อยทำให้เราแปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะหลังจากลงรถตู้มา สิ่งแรกที่เราเห็นก็ไม่พ้นต้นตาลที่เรียงรายกันเป็นระเบียบ ที่ว่ากันว่าเมื่อก่อนนี้หาดดงตาลก็มีเพียงแค่ทะเลใสๆ กับต้นตาลอยู่คู่กันเท่านั้น เป็นหาดที่ให้เราได้พักผ่อน หนีความวุ่นวาย แต่พอหนีกันมามากๆ เข้า ก็ทำให้หาดจอมเทียนแห่งนี้กลายเป็นหาดที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาของผู้คนอันหลากหลาย

จนทำให้เราเห็นความคึกคักอยู่ท่ามกลางชายหาดแห่งนี้ไม่น้อยหน้าหาดพัทยาเท่าไหร่นัก...

แต่แม้ว่าผู้คนจะมากแค่ไหน แต่ธรรมชาติก็เป็นไปแบบนั้น

อย่างที่เคยพูดไว้หลายๆ ครั้งและมันก็ยังคงเป็นจริงว่า “ธรรมชาติ มันอยู่ในแบบของมันและมันก็อัศจรรย์ในแบบที่มันเป็น”

ทะเลมันมีความผ่อนคลายในตัวมัน

แค่ได้นั่งนิ่งๆ รับกลิ่นและลมจากทะเล

ก็ทำให้เราสงบได้บ้างเหมือนกันล่ะ...

ความน่ารักที่มาพร้อมรอยยิ้มของชาวชลบุรี

แม่ค้า พ่อค้า ที่ต่างหิ้วข้าว หิ้วของเดินไปเดินมาขายของตามริมชายหาด

แม้จะแดดร้อน แม้จะขายได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยขาดไปจากพวกเขาเลยคือรอยยิ้มที่มีให้นักท่องเที่ยว และความใจดีที่ไม่ว่าเราจะเข้าไปถามอะไรเขาก็เต็มใจที่จะช่วยเหลืออยู่เสมอ

นอกจากพ่อค้าแม่ค้า ชาวบ้านในแถบนี้แล้ว อีกสิ่งที่เราจะเห็นได้ก็คือชาวต่างชาติกับกิจกรรมของพวกเขา

ไม่ว่าจะเป็นออกกำลังกาย เล่นกีฬาทางน้ำ

แน่นอนว่าใครๆ ก็หลงใหลทะเลไทยกันไม่น้อย

รวมถึงเราด้วยล่ะนะ