ดอยห้วยทู่ เส้นทางใหม่สายป่า มันส์สุด…

ดอยห้วยทู่ เส้นทางใหม่สายป่า มันส์สุด…

พยากรณ์อากาศในวันที่ 18-19 สิงหาคม 2561 คือวันที่เรานัดกันว่าจะไปเดินป่าที่ดอยห้วยทู่ จังหวัดตาก ฝนตกเต็มพื้นที่ ฝนตก 100% ตกหนักถึงหนักมากกกกก…เอออออออ

ก็รู้อยู่นะว่าเป็นหน้าฝน ก็ตั้งใจจะไปเดินป่าหน้าฝน รู้อยู่เต็มอกเต็มใจ ว่าต้องเจออะไรบ้าง แต่…อะไรมันจะปะเหมาะเคราะห์เหม็งขนาดน้านเนอะ เจอพายุเข้าพอดิบพอดี ยังกะฟ้าสั่งฝน ฝนสั่งฟ้า ให้เทลงมาแบบไม่ยั้ง อย่ายั้ง จัดมาเต็มๆเลย แล้วหลังจากวันที่ 19 ฟ้าโปร่งหมดฝน คือดี…

แต่เมื่อตั้งใจแล้ว ไม่มีเปลี่ยน ลุยมันไปข้างหน้าอย่างเดียว ใครมันจะโชคร้ายได้ตลอดๆ ตามมาๆ บนความรุนแรงของสายฝนปนสายลมและหมู่มวลมิตร ทากน้อยคอยรัก เราก็ยังมีความโชคดีมากมาย แบบว่า โชคดีที่สุดอ่ะ…

ภาพบรรยากาศความมันส์ ในรูปแบบเคลื่อนไหว https://youtu.be/x3i2IyPNuG4

ฝากติตามผลงานด้วยครับ https://www.facebook.com/wildlife.feelfree/

ค่ำคืนวันที่ 17 สิหาคม 2561 ออกเดินทางจากมหานครกรุงเทพ มุ่งหน้าสู่ คุ้มป๋าต๋อง ตำบลทุ่งกระเซาะ อำเภอบ้านตาก จังหวัดตาก ตี 3 กว่าๆก็ถึงแล้ว จากการพูดคุยกับป๋าต๋องก่อนมา ให้เข้าใจได้ว่า มาถึงกี่โมงก็หาที่หลับที่นอนกันตามสบาย ไว้เจอกันตอนตะวันโผล่ ที่นี่มีที่ให้เลือกเอกเขนกเพียบ จะนอนชั้นบน ชั้นล่าง หรือจะกางเต็นท์นอนก็ไม่ว่ากัน

หกโมงกว่าๆ ได้เวลาตื่น พวกเรา 11 ชีวิต ก็ตื่นเตรียมความพร้อมสำหรับเดินทาง ที่คุ้มป๋าต๋อง มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบนะ มีห้องน้ำหลายห้อง มีอาหารเช้าบริการ (ทั้งหลายทั้งปวงขอเก็บไปอธิบายลายแทงไว้ในตอนท้ายแล้วกันเนอะ) ทานเช้าเรียบร้อย ป๋าก็มาเร่งให้รีบขึ้นรถเลย เพราะต้องเดินทางต่อไปอีกประมาณเกือบชั่วโมง เพื่อไปยังจุดเดินเท้า หมู่บ้านลีซอ…

นั่งกะบะจากคุ้มป๋าต๋องไปหมู่บ้านลีซอ…

เก้าโมงนิดๆ ก็มาถึงหมู่บ้านลีซอ ระหว่างทางที่นั่งรกกะบะมา สายฝนก็ส่งสัญญาณเตือนมาแล้วว่า วันนี้หนักแน่ไอน้องงงงง…

ป้ายดอยห้วยทู่ ที่หมู่บ้านลีซอ ก่อนเริ่มเดินเท้า…

ที่หมู่บ้านลีซอ เราจะพบกับพี่ลูกหาบและคนนำทาง แพคของเสร็จเรียบร้อยถ่ายรูปกับป้ายไว้เช็คสภาพก่อนขึ้นและตอนกลับลงมา ไม่มีพิธีรีตอง เดินกันเลย เริ่มกันตรงป้ายดอยห้วยทู่นี่แหละ เรามีนาฬิกา วัดระยะทาง วัดความสูงจากระดับน้ำทะเล ก็กดเริ่มตรงนี้เลย

ช่วงแรกเดินตัดผ่านหมู่บ้าน เข้าสู่ไร่ข้าวโพด ช่วงนี้ยังไม่มีการปลูก ก็จะดูโล้นๆเลี่ยนๆ มีสีเขียวๆให้เห็นเล็กน้อย ก็สวยดีนะ ยังเดินกันสบายๆ ยังพลิ้ว มีเสียงหัวเราะ แวะถ่ายรูปเป็นระยะ ก็แปลกใจนิดนึง ฝนไปไหน…

ผ่านพ้นทุ่งข้าวโพดได้เวลาเข้าป่า พร้อมเผชิญหน้ากับของจริง เมื่อกี้ที่ถามว่าฝนไปไหน…หึหึ ฝนรออยู่ข้างหน้าจ๊ะ มาแบบ…เออออออ เต็มเต็มไม่ยั้งทั้งลมทั้งฝน ตามมาๆ

เส้นทางช่วงแรก ดั่งเดินอยู่กลางทุ่งลาเวนเดอร์ หึหึ…ต่อไปจากนี้คือของจริง

เริ่มตัดเข้าสู่ป่า เอาแล้ววววว ทางเริ่มชันขึ้น ฝนเริ่มมาแบบเบาๆก่อน น้องทากพอมีให้เห็น เส้นทางผ่านป่ากล้วย สลับกับป่าทึบ มีความชื้นสูงมาก อากาศเย็นสบาย เดินไต่ระดับความชันไปเรื่อยๆ ช่วงนี้ใช้กำลังมากหน่อย พื้นดินเมื่อถูกน้ำก็จะเละๆลื่นๆ เริ่มมันส์ล่ะ…

ใช้เวลาประมาณชั่วโมงนิดๆ ขึ้นเนินสุดท้ายก็ผ่านพ้นแนวป่าแรกมาได้ พักกินข้าวกลางวัน คือให้เห็นภาพ จะมีฝนลงมาตลอดเวลา หนักบ้างเบาบ้าง เรื่องถ่ายรูปแทบไม่ได้หยิบกล้องออกมาเลย นั่งพักกินข้าวก็ไม่ค่อยถนัดใจ เพราะทุกพื้นที่ มีน้องทากแอบซุ่มคอยโจมตี ด้วยสภาพป่าที่โคตรสมบูรณ์ มีความชุ่มชื้นสูง เพราะฉะนั้น เราไม่ต้องกลัวที่จะเจอน้องทาก เพราะเจอแน่นอน และเจอไปตลอดการเดินทาง…ไปต่อๆ

เส้นทางสุดมันส์ ชัน เละ และน้องทาก…

เสร็จมื้อกลางวันกลางดงทากและสายฝนพร่ำๆ ก็ลุยกันต่อ คราวนี้หนักเลย ทางเดินช่วงต่อไปจะเป็นการเดินขึ้นเขาสลับลงเขา บางช่วงต้องเดินไต่ริมหน้าผา ช่วงนี้แหละสาหัสสุด ทั้งลมทั้งฝน ดั่งพายุโกรธกันมาแต่ปางไหน คือลมแรงมากกกกก ตัวปลิวเลย ตอนเดินอยู่กลางทุ่งหญ้ายังไม่เท่าไหร่ แต่ตอนเลาะริมผามีเสียว ลมแรงมากจริง ดีที่ลมพัดเข้า ถ้าเปลี่ยนทิศเป็นลมตีออกเดินไม่ได้แน่นอน คงต้องหยุดรอให้ลมสงบก่อน มองทางไม่เห็นเลย ต้องค่อยๆไป ก้าวต่อก้าว มันส์แท้…ก่อนช่วงสุดท้าย ตัดเข้าป่าอีกครั้งก็จะไปถึงจุดตั้งแค้มป์ ช่วงนี้ก็เจอฝนกระหน่ำ ไหนจะน้องทากอีก สนุกจริงๆ

เม็ดกาแฟ…

ความสวยงาม ความสด ความดิบ ที่ยังสามารถเก็บเกี่ยวได้ระหว่างทาง…

ใช้เวลา 3 ชั่วโมงกว่าๆ มาถึงแค้มป์ ระยะทางประมาณ 6 กิโล จากก้าวแรกที่เริ่มเดิน ฝนฟ้ายังปราณีบ้าง มีสลับหยุดให้กางเต็นท์ หุงข้าว ทำกับข้าว แต่ก็ยังมีน้องทากนี่แหละที่ไม่มีหยุด ยังคงคอยรบกวนทั้งร่างกายและจิตใจ คือถ้าจะให้เห็นภาพ ตอนนี้เราอยู่กลาง “หมู่บ้านทากหรรษา” ไม่ต้องคิดจะหนีหรือจะหลบ ทำใจให้รักกันๆ ดั่งญาติสนิทมิตรสหาย…

สภาพตอนมาถึงแค้มป์ คงไม่ต้องบรรยายเส้นทางเนอะ…

หลังจากจัดการอาหารเย็น นั่งคุยปรับทุกข์ไม่ค่อยมีสุข ฝนก็เปาะแปะๆ เอาไงดี แยกย้ายเข้าเต็นท์นอน จบข่าว…เรามีความเชื่อนะ ทุกครั้งที่เดินป่า มันจะไม่มีทางโชคร้ายไปตลอดหรอก

เชฟพร้อมผู้ช่วยเชฟ กับครัวกลาง หมู่บ้านทากหรรษา…

บรรยากาศบริเวณแค้มป์ดอยห้วยทู่…

เช้าวันใหม่ เหมือนฟ้าฝนจะเห็นใจในความตั้งใจและพยายามที่จะมาสัมผัสและใกล้ชิดธรรมชาติ วันนี้เราเห็นแดด เรามองเห็นดวงตะวัน ถึงแม้มันจะขึ้นไปจนเกือบกลางท้องฟ้าแล้ว เราเห็นบรรยากาศรอบ เราเห็นความสวยงามของผืนป่า เราเห็นธรรมชาติ…

เช้าวันใหม่ กับบรรยากาศโคตรดีงาม…

วันนี้คึกคักมากๆ ความเหนื่อยล้า ความท้อแท้ ความสิ้นหวัง จากเมื่อวานนี้ไม่มีให้เห็น เช้ามาเราจัดการมื้อเช้ารวมเที่ยงในทีเดียว เก็บของเก็บแค้มป์ เตรียมขึ้นสู่ ยอดสูงสุดดอยห้วยทู่…

เก้าโมงกว่าๆ 11 ชีวิต ออกเดินจากแค้มป์ ใช้เวลาไม่นานประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง เราทั้งหมดก็มายืนอยู่บน ยอดดอยห้วยทู่ ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเล 1356 เมตร สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันคุ้มค่ามากมาย ฟ้าเปิด ไม่มีวี่แววของฝน สอบถามจากพี่คนนำทางและพี่ลูกหาบ พูดเหมือนกันว่า เราคือ นักท่องเที่ยวกลุ่มแรกที่ได้เห็นวิวบนนี้ ดอยห้วยทู่ เพิ่งเปิดให้นักท่องเที่ยวขึ้นมาชมความงามได้ไม่นาน มีแค่ประมาณ 10 กลุ่มก่อนหน้าเรา ล้วนผิดหวังหมด

ในวันที่ฟ้าเปิด ยอดอยห้วยทู่ เราคือนักท่องเที่ยวกลุ่มแรกที่ได้เห็น ดีใจสุดๆ

ท้องฟ้าให้เราทุกคนได้เก็บเกี่ยวทุกสัมผัสดีๆ จากที่นี่กลับบ้าน แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ก็มากพอ ก่อนที่เมฆกลุ่มใหญ่เคลื่อนตัวเข้าปกคลุมอีกครั้ง เป็นสัญญาณการบอกลากันแล้ว…

มาเป็นคู่ ก็จะมีโมเมนต์ดีๆแบบนี้แหละเนอะ น่ารัก…

มาเดี่ยวๆ ก็เฟี้ยวได้ใจ…

ระหว่างเดินลงจากยอดดอย ช่วงผ่านทุ่งหญ้าตอนขาขึ้นเจอพายุฝนจนไม่สามารถเห็นบรรยากาศรอบตัวได้เลย แต่ขากลับฟ้าเปิดอีกครั้งทำให้เราได้เห็นความสวยงามของทุ่งหญ้าเขียวขจี สวยจริงๆ…

ป่าเขียวปี๋ ก่อนกลับบ้าน ดี…

หลายป่าหลายดอยที่เคยเดินมา ทุกเส้นทางสวยงามแตกต่างกันไป ความประทับใจ เรื่องราวการเดินทางก็ย่อมแตกต่างกันไปด้วย ครั้งนี้ที่ ดอยห้วยทู่…ความเหนื่อยล้าที่ต้องต่อสู่กับเส้นทางธรรมดาแต่สภาพฟ้าฝนแปรเปลี่ยนให้เป็นเส้นทางสายโหด การใช้ชีวิตในหมู่บ้านทากหรรษา สายฝนที่กระหน่ำไม่หยุดยั้ง ความท้อแท้สิ้นหวัง…จนสุดท้ายได้พบเจอเรื่องราวโคตรดีงามบนยอดดอยในวันที่ฟ้าเปิด ทุกเรื่องราวที่นี่จะเป็นความทรงจำที่ยิ่งใหญ่และสวยงามตลอดไป…

บทส่งท้ายการเดินทางครั้งนี้ มันให้สิ่งดีๆกลับมามากมาย การดำรงอยู่ของธรรมชาติ อยู่ตรงนั้น ครั้งนึงเราเพียงแค่ขอเข้าไปสัมผัส ไปชื่นชม ไปซึมซับ นำกลับมาเพียงความประทับใจและแรงขับเคลื่อนของการดำเนินชีวิตต่อไป มันดีจริงๆ…อีกอย่าง ธรรมชาติคาดเดาไม่ได้แต่ธรรมชาติไม่โหดร้ายจริงๆนะ