ถ้าพูดถึงอำเภอเกาะจันทร์ เราเป็นคนหนึ่งที่ก็ไม่รู้จักเหมือนกัน จนวันนึงเราได้มีโอกาสไปที่อำเภอนี้ หลายคนอาจจะคิดว่าอำเภอเกาะจันทร์มันเป็นเกาะหรือเปล่า เป็นเกาะที่ล้อมรอบด้วยทะเลเหมือนหลายๆ เกาะในจังหวัดชลบุรี ซึ่งความจริงแล้วอำเภอเกาะจันทร์มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้แม้แต่นิดเดียว มันอาจจะเป็นเกาะก็ได้นะ แต่เป็นเกาะที่มีป่าล้อมรอบชุมชนซึ่งตัดขาดจากโลกภายนอก จึงอาจจะเรียกว่าอำเภอเกาะจันทร์เป็นเกาะ

เราสามคนที่มีสมาชิกประกอบไปด้วย อาจารย์หนึ่งคน รุ่นน้องเราหนึ่งคน และตัวเราเองอีกหนึ่งคน รวมเป็นสามคนถ้วน เตรียมตัวไปอำเภอเกาะจันทร์กันตั้งแต่เช้าตรู่ ด้วยรถยนต์ส่วนตัวของอาจารย์

นั่งรถกันมาประมาณหนึ่งชั่วโมงก็เริ่มเข้าเขตอำเภอเกาะจันทร์ ความรู้สึกแรกก็คือสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ที่ไม่มีบ้านคนเลย มีแต่ต้นไม้ ต้นไม้ ต้นไม้ แล้วก็ต้นไม้ เป็นอุโมงค์ไปเรื่อยๆ จนไปถึงสถานีอนามัยปรกฟ้าแต่นั่นยังไม่ใช่จุดหมายที่เราจะไปในวันนี้ เจ้าหน้าที่บอกกับเราว่าจะต้องขับรถต่อเข้าไปอีกเพื่อที่จะไปในชุมชนที่อาจารย์ได้นัดหมายไว้ก่อนหน้า 

เรามาถึงจุดหมายกันประมาณเก้าโมง ซึ่งเราก็จำไม่ได้ว่าที่นี่คือที่ไหน เหมือนได้ยินแว่วๆ ว่าอาจารย์บอกชื่อสถานที่มาแล้ว ความรู้สึกแรกที่ลงจากรถก็คือ อากาศที่นี่สดชื่นมาก สดชื่นแบบที่ไม่คิดว่ามันจะต่างจากในเมืองชลที่เราผ่านมาราวฟ้ากับเหว (หากใครนึกภาพไม่ออกให้ลองจินตนาการว่าอากาศในเมืองชล PM 2.5 เป็นสีแดง แล้วอำเภอเกาะจันทร์เป็นสีเขียว)

วัตถุประสงค์ในการมาครั้งนี้ของเราไม่ได้เป็นการมาเที่ยว แต่เรามาเพื่อก้าวออกจาก Comfort Zone ความกลัวอะไรบางอย่างที่เราอยากจะฝึกตัวเอง ซึ่งการตัดสินใจมาในครั้งนี้ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง รวมถึงได้เห็นความเป็นกันเองของชาวบ้าน ได้แลกเปลี่ยนความคิดและทัศนคติอะไรหลายๆ อย่าง ซึ่งนี่เป็นประสบการณ์ที่หาไม่ได้ในสังคมทั่วๆ ไปที่เราอยู่ แล้วพอตอนใกล้จะกลับคนในชุมชนก็ชวนเราสามคนกินข้าวก่อนกลับอย่างใจดี เป็นชุมชนที่ดูอบอุ่นและน่ารักกันมากจริงๆ

พอตอนกลับอาจารย์ก็บอกกับเราว่า "เดี๋ยวจะพาไปเที่ยว แถวนี้มีเขื่อนใกล้ๆ อยู่อันนึง" ตอนนั้นเราก็ตื่นเต้นกันมาก เพราะไม่คิดว่าอาจารย์จะพาไปเที่ยวที่ไหนต่ออีก เราก็พากันลัดเลาะไปบนถนนสองเลนที่มีการทำทางเป็นระยะๆ ตาม GPS ไปเรื่อยๆ โดยผ่านทั้งป่า ทั้งเขา และสวนผลไม้ สังเกตได้ว่าสองข้างทางก็ยังแทบจะไม่มีบ้านคนเลย นี่มันใช่ทางที่จะไปเขื่อนแน่หรอ

พอตาม GPS ไปจนสุดทางก็ค้นพบว่า "เรามากันผิดทาง" จริงๆ ด้วย ภาพที่เห็นคือข้างซ้ายก็เป็นน้ำ ข้างขวาก็เป็นน้ำ และข้างหน้าก็ยังเป็นน้ำอีกเช่นกัน นี่คงไม่ใช่ทางเข้าเขื่อนที่ว่านั่นกระมัง

ก็เลยตั้ง GPS กันใหม่เพื่อหาทางเข้าเขื่อน ซึ่งเป็นเขื่อนที่หาทางเข้ายากเป็นอย่างยิ่ง แล้วพออาจารย์ขับรถเข้ามาเรื่อยๆ จนเริ่มเห็นป้ายเขื่อน จึงมั่นใจได้ว่า เราไม่หลงทางกันแล้ว แต่สองข้างทางก็ยังคงเงียบ เราก็สังเกตไปเรื่อยๆ จนเจอกับซุ้มร้านค้าที่ตั้งเรียงรายกันอยู่ หากมองดีๆ จะพบว่า เป็นร้านค้าที่ไม่มีคนสักคน

บนสันเขื่อนอากาศร้อนและลมแรงมาก แต่ไหนๆ ก็มีโอกาสได้มาแล้วก็ขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกหน่อยก็แล้วกัน

เป็นทางเข้าที่ดูแห้งและเวิ้งว้างที่สุดแล้วตั้งแต่ไปเที่ยวเขื่อนมา หากสังเกตดีๆ ในรูปด้านบนๆ ทางซ้าย ตรงนั้นจะเป็นซุ้มที่มีร้านค้า เงียบเหงามากเลยทีเดียว

สิ่งที่ได้จากการไปอำเภอเกาะจันทร์ในครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่รู้สึกดีและมีโอกาสได้มาสัมผัส ทั้งบรรยากาศ ชุมชน และสถานที่ เพราะว่าที่นี่ไม่ได้มากันง่ายๆ ถึงจะอยู่ห่างจากตัวเมืองชลแค่ชั่วโมงเดียวก็ตาม ซึ่งอาจจะด้วยพื้นที่ ด้วยการคมนาคมที่ไม่ค่อยสะดวกหรืออะไรต่างๆ ทำให้การมาในครั้งนี้มันมีคุณค่าและประสบการณ์ต่างๆ ที่เงินซื้อหาไม่ได้ อยากให้ทุกคนลองมาสัมผัสกันที่อำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรีแห่งนี้ และสามารถติดตามการเดินทางอื่นๆ ของเราได้ที่ เพจ "Try to Try ก็แค่ออกไปลอง" แล้วจะรู้ว่าการก้าวออกจาก Comfort zone ของตัวเองมันสนุกแค่ไหน

ขอบคุณที่ติดตามค่าาาา ❤
Try to Try ก็แค่ออกไปลอง