เมืองหนองเขียว ประเทศลาว สัมผัสความสุข…

....ขณะที่เรากำลังย่างขึ้นสู่จุดชมวิวผาแดง เมืองหนองเขียว สายฝนเริ่มโปรยปราย หนักบ้างเบาบ้างแต่มิได้ขาดเม็ดเลย ความชันของเส้นทางก็เริ่มบั่นทอนกำลัง มองย้อนกลับลงไปตามเส้นทางที่เดินมา ขาลงจะยังไงดีเนี่ย น่าจะเละเทะ แต่ไหนๆก็มาแล้วต้องไปให้สุด มันต้องคุ้มค่าซิ.......

เช้าวันอังคาร เราเจ็ดชีวิตนัดรถตู้มารอรับที่หน้า โรงแรมจัสมิน ในตัวเมืองหลวงพระบาง วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้า เปาะแปะๆไปเรื่อย จากหลวงพระบางต้องนั่งรถยาวๆประมาณ 3 ชั่วโมง กว่าจะถึงหนองเขียว เก้าโมงเช้าโดยประมาณ เราออกจากหลวงพระบาง จุดหมายปลายเหตุ เมืองหนองเขียว.....

การเดินทางสู่หนองเขียว คราวครั้งนี้ เป็นส่วนหนึ่งของการนั่งรถไฟเที่ยวลาวครั้งแรกจาก เวียงจันทร์>>หลวงพระบาง>>หนองเขียว>>วังเวียง ไว้ค่อยมาเล่ากันยืดยาวในครั้งต่อไป มาติดตามรับชมภาคแยกของเส้นทางเส้นนี้ เมืองหนองเขียว กันก่อนนะ

ออกตัวไว้นิดนึง ในส่วนของรายละเอียดแบบยิบย่อย ไว้ค่อยตามกันที่เรื่องราวการนั่งรถไฟเที่ยวลาวนะ เรื่องการมาเยือนหนองเขียว เป็นส่วนของความประทับใจซะมากกว่า แต่ถ้าอยากรู้ข้อมูลอะไรก็สอบถามมาได้......

ตามเวลาที่คาดกันไว้ประมาณสามชั่วโมงน่าจะถึง ขับจริงเกือบสี่ชั่วโมง ตูดด้านชากันเลยทีเดียว ฝนมันลงมาตลอดทางเลย เส้นทางก็แบบว่าไม่ค่อยจะราบเรียบเท่าไหร่ กลายเป็นหนักเลย แต่บรรยากาศข้างทางบอกเลยว่าแจ่มมากกกกก…

บรรยากาศข้างทางระหว่างหลวงพระบาง หนองเขียวในวันฝนเปาะแปะ...

เมื่อเราข้ามสะพานที่พาดผ่านแม่น้ำอู นั่นแหละคือ หนองเขียว มาถึงแล้ว เมืองเล็กๆ สงบ ผู้คนไม่มากมาย เมืองที่โดนโอบล้อมด้วยขุนเขา หมอกขาว มีสายน้ำขนาดใหญ่ผ่ากลางเมือง สัมผัสแรกบอกเลยว่า โคตรดี.....

ชมบรรยากาศในรูปแบบภาพเคลื่อนไหวได้ที่ตรงนี้นะ.....

เราหาที่หลับที่นอนไว้ล่วงหน้า คือไม่ได้จองผ่านแอพผ่านระบบอะไรหรอก ก็บอกพี่สมหมาย คนขับรถตู้คนหลวงพระบางแท้ๆ ใจดี ใจเย็น บอกเค้าไปว่าจะมาเที่ยวหนองเขียว เค้าก็แนะนำที่พักให้ สอบถามราคา ให้ทางที่พักช่วยส่งรูปห้องพักบรรยากาศโดยรอบๆมาให้ดู ผ่านมือถือ ถ้าสบประสงค์ทั้งสองฝ่ายก็เป็นอันตกลง ได้ราคาห้องพัก คืนละ 150000 กีบต่อคืนต่อหนึ่งห้อง....

หลังจากอาหารมื้อเที่ยงที่ร้านตามสั่งฝั่งลาวบริเวณเชิงสะพาน ก็เข้าที่พัก นัดเวลา บ่ายสามโมง เราจะไปจุดชมวิวผาแดง ไฮไลต์สำคัญของการมาเยือนเมืองนี้ ขึ้นกันห้าคน อีกสองคนขอบาย อ่อ มีพี่สมหมายอีกคนรวมเป็นหกคน อุ่นใจมีไกด์ท้องถิ่นไปด้วยแทรกบรรยากาศเข้านิดนึง ช่วงตั้งแต่เรามาถึง ไปกินข้าว เข้าห้องพัก จนกำลังจะไปชมวิว ท้องฟ้าอึมครึมตลอดเวลา สายฝนมาบ้างหยุดบ้างเป็นจังหวะ ด้วยเหตุของฟ้าฝนนี่แหละ ทำให้การเดินขึ้นผาแดง มีความทรงจำ ความประทับใจ กลับบ้านไปมากมาย ตามมาๆ......
ถึงจุดเริ่มเดินปากทางเข้า มีเก็บค่าเข้าชม 20000 กีบต่อคน ผมถามพี่สมหมายว่า เค้าเก็บเงินไปให้ใครอ่ะ เค้าได้เองหรือรัฐบาลให้เก็บ คำตอบคือ มันเป็นสัมปทาน คือ คุณไปสัมปทานเขาลูกนี้มาจากรัฐบาลแล้วทำเป็นสถานที่ท่องเที่ยว คุณเก็บได้เท่าไหร่ก็เอาไป ส่วนราคาค่าสัมปทานประมาณ 10000000 กีบ อันนี้เป็นบทสนทนาทั่วไป ไม่เป็นทางการนะครับผม ไปขึ้นเขากันดีกว่า.....

ชำระค่าบริการเฝ้าเขาเรียบร้อย ให้สังเกตรองเท้าสีขาวให้ดีๆ....

ประมาณสองร้อยเมตรแรก ฟ้ายังคงมืดครึ้มแต่ไม่มีสายฝนโปรยปราย สภาพทางเดินช่วงแรกยังเป็นพื้นหญ้า เดินต่อไปเรื่อยๆเริ่มเป็นดินแดงสลับกับหินบ้าง แต่ความชันนี่ต้องบอกว่า ชันอยู่นะ ชันมากจนถึงชันมากที่สุด

ผ่านช่วงฮันนีมูนต่อไปเจอของจริง ฝนเริ่มเทลงมา มีหนักมีเบาแต่ไม่มีหยุด เอาไงล่ะที่นี้ มาแล้วจะถอยก็ไม่ดี ไปต่อก็คิดถึงตอนลงจะไหวมั้ย แต่มาแล้วนี่ ไปต่อยาวๆไป จับระยะทางด้วย gps จากนาฬิกา ระยะทางถึงจุดสูงสุดยอดผาแดง ประมาณสองกิโลเมตรกับอีกสองร้อยเมตร ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงยี่สิบนาที ทั้งชันทั้งฝนตก แต่ถามว่าคุ้มมั้ย โคตรคุ้ม ไปดูภาพดีกว่า......

ช่วงแรกยังเพลิดเพลินเจริญพร เดินชมวิวไปเรื่อย....

ตัดภาพมาเป็นบรรยากาศบนยอดผาแดง เพราะหลังจากสองร้อยเมตรแรกที่เหลือฝนตลอดๆจ้า ไม่สามารถบันทึกภาพได้เลย ภาพข้างบนต้องฝืนเอากล้องมาสู้ฝน มาถึงขนาดนี้แล้ว ต้องยอม....

ตอนลงสภาพเละเทะมาก รองเท้าเดินป่าก็ไม่ได้เตรียมมา เสื้อขาว รองเท้าขาว ลงมาส้มหมดไม่เหลือ…...

กลับมาถึงที่พักหกโมงกว่า จัดการล้างเนื้อล้างตัว ทำความสะอาดเสื้อผ้า รองเท้า ทุ่มกว่าพึ่งจะได้กินข้าว เดินออกไปหาข้าวกินท่ามกลางความเงียบสงบ ของเมือง ได้ร้านอาหารของเพื่อนที่เคยมาแนะนำชื่อร้าน couleur cafe รสชาติดีเลย กินเสร็จสองทุ่มทุกอย่างสงัดกว่าเดิมอีก ร้านขายของที่เปิดอยู่ร้านเดียวตอนเดินมาร้านอาหารตอนนี้ปิดเรียบร้อยแล้ว สรุปคือปิดเมืองนอนกันเถอะ......
เช้าแรกที่หนองเขียว ออกไปเดินเล่นที่สะพาน วิวสองฝั่งโครตสวย สายฝนก็ยังเปาะแปะไม่ถึงกับหนัก บางช่วงขาดเม็ด ดูวิวที่สะพานเสร็จไปเดินเล่นในเมือง ไปชมตลาดเช้าชาวหนองเขียว ก่อนกลับมาทานมื้อเช้าที่ couleur cafe

ยืนหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศาอยู่แถวสะพานข้ามแม่น้ำอู ก็จะได้ภาพประมาณนี้....

เดินเล่นในเมือง โฉบไปหาอะไรกินเบาๆตลาดเช้า เมืองหนองเขียว....

วันนี้ต้องออกจากหนองเขียวแต่เช้าเพื่อให้ทันรถไฟรอบบ่ายที่หลวงพระบาง มุ่งสู่เป้าหมายถัดไป วังเวียง เลยต้องลากันเท่านี้
ต้องบอกกล่าวเลยว่า ประทับใจมาก โคตรประทับใจ ชอบแบบนี้เลย เมืองดิบๆ เมืองเฟี้ยวๆ มีวิวให้ดู มีบรรยากาศโคตรดี เมืองเล็กๆ ผู้คนไม่มากมาย ผู้มาเยือนในวันที่เราใช้ชีวิตอยู่ มีน้อยมาก มีเสน่ห์อ่ะ บอกเลยว่าจะกลับมาอีกครั้งอย่างแน่นอน รักเลย.......