ดูเลเล บ้านแห่งความคิดถึง สุขสันต์วันโสด

หลายๆคนคงจะได้ดูหนังเรื่องสุขสันต์วันโสดกันมาบ้าง แล้วหลายๆคนก็ยังคงมูฟออนจากหนังเรื่องนี้ไม่ได้ เราก็เป็นหนึ่งในนั้นที่อยากไป โลเคชั่นที่ถ่ายในหนังมากๆ ที่นั่นก็คือบ้านดูเลเล

ดูเลเล เป็นภาษาปะกาเกอะญอว่า บ้านแห่งความคิดถึง ก่อนจะไปพักที่บ้านหลังนี้

ข้อควรรู้ คือทำการจองยากมาก เพราะที่นี่จะรับคนที่เข้าพักไม่เกิน 15 คน ดูเลเลเป็นบ้าน บ้านคน ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวบ้านที่เปิดพื้นที่เพื่อให้เพื่อนๆที่มาพัก ได้เรียนรู้กัน และใช้ชีวิตร่วมกัน โดยแขกที่เข้าพักในวันเดียวกัน ต้องร่วมกินอยู่ใช้ชีวิตแบ่งพื้นที่ในบ้านร่วมกัน ใต้หลังคาเดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกันนั่นหมายความว่าเรา ต้องทานข้าวกับคนแปลกหน้า ทำกิจกรรมร่วมกันกับคนแปลกหน้าเราแบ่งปันกัน เพื่อเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

- เราอาจต้องช่วยกันล้างจาน ทำกับข้าว ปลูกผัก ถอนหญ้านั่นเป็นกิจกรรมหนึ่งที่แขกหลายๆท่าน มีส่วนร่วมกันระหว่างใช้ชีวิตที่นี่

-ข้อความที่กล่าวไปข้างต้น เป็นข้อความจากเพจ Doolaylay ถึงกฏกติกาที่เมื่อเราไปพักแล้ว เราจะต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนแปลกหน้า

เราเดินทางไปที่ดูเลเลคนเดียวโดยนั่งรถไฟขบวนใหม่ ไปลงเชียงใหม่ รายละเอียดการนั่งรถไฟจะไม่ลงรายละเอียดมาก เพราะข้อมูลในเว็บเยอะมาก ขอเล่าไปก่อนจะไปดูเลเลเลยนะคะ

- จากตัวเมืองเชียงใหม่ไปอำเภอกัลยานิวัฒนาจะใช้เวลาเดินทางประมาณ 3-4 ชั่วโมง โดยเราเหมารถแดงกับเพื่อนๆที่ไม่รู้จักกันขึ้นไป หารกัน 7 คน ระหว่างทางที่ขึ้นไปคือ โค้งเยอะมาก นั่งไปก็แบบท้อ เมื่อไหร่จะถึงสักทีโว้ย ฮ่าๆ

- เราขึ้นไปถึงบ้านดูเลเลเกือบบ่ายสอง ขึ้นไปจะเจอกับเพื่อนๆคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันขึ้นมาถึงก่อนแล้ว แล้วก็ต้อนรับด้วยกับข้าวมื้อแรกของแม่พี่โอมเจ้าของบ้าน

คนนี้คือแม่พี่โอม แม่คือคนที่ทำกับข้าวให้พวกเรากินทุกมื้อ ใครไปที่นั่นก็มูฟออนจากกับข้าวฝีมือแม่ไม่ได้ อร่อยทุกอย่าง ทุกเมนู

ต้อนรับพวกเราด้วยข้าวมื้อแรก กับน้ำซุปโคตรอร่อย เราอ่านของคนอื่นเยอะมากก่อนจะขึ้นไปว่า พริกน้ำปลาของแม่เด็ดดวงมาก คือแม่ทำทีไรก็หมด คือมันเป็นเรื่องจริง คือใครๆก็ถามหาแต่พริกน้ำปลา โต๊ะกินข้าวตรงนี้เราต้องกินข้าวกับคนแปลกหน้า ไม่ว่าใครจะทำอะไรอยู่เราก็ต้องรอกินข้าวพร้อมกันตรงนี้

หลังจากเรากินข้าวมื้อเที่ยงเสร็จเราก็เก็บจานของตัวเองไปล้าง แล้วเดินสำรวจบ้านกัน

ลานกิจกรรมตรงนี้คือที่พักผ่อนที่เดอะเบสที่สุด

ตรงนี้คือถังใส่น้ำดื่มจะมีสติ๊กเกอร์ศิลปินในดวงใจของใครหลายๆคนแปะไว้

ครัวของแม่พี่โอม ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ

มุมนี้คือมุมที่เราชอบที่สุดของบ้าน เหมือนเป็นที่ระลึกว่าถ้าใครขึ้นมาบนนี้แล้วก็เอารูปมาแปะได้เลย ได้ยืนอ่านข้อความของคนอื่นๆก็ยืนขำ แต่ละคนคือสร้างวีรกรรมกันเด็ดดวงมาก