ดอยปุย Low Season

คงถ้าจากถามหาเหตุผลในการพาตัวเองขี่มอตอไซต์ตากฝนมาที่นี่...

คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการพาหัวใจมาหยุดพักที่ไหนสักแห่งที่เราชอบมากๆ แล้วล่ะ

การออกมากอดป่าเองก็เช่นกัน มันคือวิธีรักษาสภาพจิตใจในแบบของธรรมชาติ

คุณเคยได้ยินวิธีการอาบป่าไหม? มันคือการเปิดประสาทสัมผัสทั้งหมดที่มีอยู่

รับรู้ ฟังเสียง รับกลิ่นอายจากธรรมชาติรอบตัวเรา แล้วมันจะทำให้คุณรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

การเดินทางคนเดียวในวันที่ฝนตกนั้นมันก็ไม่ได้แย่หรอก สนุกด้วยซ้ำ...

ผู้หญิงตัวคนเดียวก็เที่ยวได้ แค่ใจถึงแล้วไปให้ถึงจุดหมาย

ทริปนี้ไม่ได้ผิดแผนหรืออะไรแต่อย่างใด..เราตั้งใจมาเพื่อเปียก Low Season ของจริงก็วันนี้แหละ นอกฤดูกาลท่องเที่ยวมากจ้า ไม่มีใครเลย เงียบเป็นป่าช้า (แต่ชอบนะ)

การแว้นมอเตอร์ไซต์แก่ๆ เก่าๆ (ไอ้แก่) หนึ่งคัน (ขี่ๆ ซ่อมๆ เข้าร้านซ่อมมาไม่รู้กี่รอบแล้ว) แต่มันก็พาขึ้นดอยได้อย่างปลอดภัย (ขี่ 40 ยังขึ้นดอยได้ 😂) อากาศบอกเลยว่าหนาวจนมือชาตัวสั่นงันงกไปหมด

แต่ในเมื่อใจมันลอยมาแล้วก็ต้องไปให้สุด แล้วหยุดที่นั่งพักชมวิวในร้านกาแฟริมทางก่อนถึงหมู่บ้านม้งดอยปุย (ไม่ได้พักหรอก จริงๆ ติดฝน มันตกหนักเกินไปหน่อย หลบฝนสักหน่อยแล้วค่อยเข้าหมู่บ้านต่อ) ถือว่าเป็นทริปลุยๆ เปียกๆ แบบคิดแล้วคิดอีก ทำไมฉันไม่เกิดเป็นผู้ชายให้มันจบๆ ไปนะ 😅😂😂🤣

เอาจริงๆ เราว่าการเดินทางมันไม่มีรูปแบบตายตัวหรอก มันอาจจะมีลำบากบ้าง สบายบ้าง แต่โดยรวมเราว่ามันก็ทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยมีอะไรน่าตื่นเต้นอยู่ตลอดเส้นทาง

แต่การได้ออกมากอดป่ากอดเขาคนเดียวเงียบๆ แบบนี้มันก็ช่วยให้หายเครียดจากหลายๆ เรื่องได้ดีจริงๆ นะ อย่างที่เขาว่ากันแหละ ในหลายๆ ครั้งป่าช่วยเยียวยารักษาจิตใจของผู้คนในวันที่เหนื่อยล้า...